Pragnę być człowiekiem
Panie
pragnę być człowiekiem
dzielącym się wiarą jak chlebem
z bliźnim utrudzonym
na bezdrożach zwątpień
błądzącym po zakamarkach
ciemnej nocy
pragnę być człowiekiem
niosącym nadzieję lepszego jutra
jaśniejącego poranka
który jest drogocennym
darem Twojego niezgłębionego
miłosierdzia
pragnę być człowiekiem
rodzącym miłość
w której odnajduję Ciebie
Ewangelicznego Siewcę
rzucającego ziarna
wiary w człowieka
nadziei trwania
miłości istnienia
na kamienną pustkę
mojego serca
Komentarze (3)
Oby to nie było tylko pragnienie oby udało się spełnić
by było na jawie z pełnieniem bycia człowiekiem
człowiekiem pełnym prawdziwych wartości.
wiersz przepełniony wiarą
Pierwszy raz tu trafiłam i przeczytałam z ciekawością
a za wizytę i komentarz dziękuję, pozdrawiam