Pragnienia
Tysiące wierszy w trawach wyszeptano,
wiatr je porywał, rozsiewał po łąkach,
poetów nie ma - wiersze są na pewno,
pachnące wiosną i błyszczące słońcem.
Spójrz, pogubiono wersy
w bieli stokrotek, w soczystej zieleni,
poukładajmy świat,
świat pragnie poezji,
nie na darmo nocą
pięknie
śnimy.
Komentarze (33)
Weno dziękuję za poczytanie starszych pozycji, raduje
się moje serce wielce i pozdrawiam gorąco :)
podpisuję się pod komentarzem Jacka
...żeby tylko śnieg nie sypał, mróz nie trzymał bo
rano ,raniutko biało jakby była zima... pozdrawiam
Optymistycznie i ciepło o pragnieniach możliwych do
zrealizowania:)
Poezja jest jak nektar.Pozdrawiam serdecznie
Marcepani:)))
Pragnienia czasami mogą nas przytłaczać.
Delikatny, śliczny wiersz. Moc
serdeczności;)
moje pogubione wersy,
pies wącha i zjada.
potem zamiast szczekać,
to wierszami gada.
pozdrawiam, słoneczka dużo :)
Tak cieplutko i pięknie u Ciebie.Pozdrawiam
serdecznie:)
są wiersze i poeci na co dzień widzę to przecież
Pieknie rozsypalas wersy w soczystej zieleni laki i
stokrotek... delikatnie napisalas ten wiersz. Moc
serdecznosci
Wiem coś o tym i zostawiam Plus :)
tu raczej
o poezji ładnie
i tak inaczej...
+ Pozdrawiam serdecznie :)
witam poezja to wyznania duszy a przyroda jest jej
aureolą pozdrawiam ciepło
Świat bez poezji byłby ubogi i szary
Pieknie pieszesz o tym co oczywiste
Poezja jest pokarmem duszy
Pozdrawiam serdecznie :)