Pragnienie

To taka banalna historia
Nie ja pierwsza i nie ostatnia
co nim myśli zaprząta niepewne
Tylko cudze przeżycia wzoru nie dają
Co myśleć
Co czuć
Świat to już przerabiał sto razy
Jutro znów ktoś kogoś zauroczy
Znów ktoś łzę na policzku poczuje
Komuś ze szczęścia tchu znowu zabraknie
Ktoś z uśmiechem nieśmiałym znów zwyczajnie To słowo wypowie
A ja?
Złożę swą głowę na miękkiej poduszce
Zasnę by po sennym deszczu z nim spacerować pod parasolem z pragnień utkanym

dla wszystkich chcących się zakochać

autor

niedosłowna

Napisany: 2004-07-05 Dodano: 2005-03-29 15:18:50

Ten wiersz przeczytano 538 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie