Pragnienie

Wiem, że nie powinienem ale chcę abyś umarł
By powiew chłodnej śmierci rozdmuchał Cię w pył
Bym wiecej nad Twoim istnieniem nie dumał
I wreszcie spokojnie na tym swiecie żył

Ty czytasz me myśli jak księgę otwartą
Bez stron i okładki na niczym poczętą
I myślisz "rozumię tę duszę rozdartą
Z otchłani przeze mnie na świat wyciągniętą"

W ten sposób mi życie bezkarnie odbierasz
A w nim motywacja Twa wieczna spoczywa
Me rany zakrzepłe na siłe rozdzierasz
Cierpienie mój uśmiech beztroski zakrywa

Dlatego więc życie Twe śmierci oddaję
Lecz na głos życzenia w tym świecie nie powiem
Pragnienie to cicho w mej duszy zataję
A kiedy odejdziesz i Twoja sie dowie

autor

shaggy

Napisany: 2004-08-11 Dodano: 2006-08-16 15:57:11

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie