Pragnienie

Budki z piwem oblężone, bez kolejki się wpychają
nagle słyszę... postaw piwo! Dwaj dryblasy oznajmiają.
Trochę tak ze strachu, a może z rozsądku
kupiłem dwa więcej, żeby być w porządku

Nie chciałem mieć na sumieniu
dwóch spragnionych drągali...
kiedy piwka nie wypiją, cały świat się wali

Gdy po paru kolejkach, w głowie zaszumiało
ja miałem już dosyć ? a im ciągle mało.
Do kolejki po piwo, na siłę wpychali
mówiąc mi, że jestem wielki ? oni biedni, mali

Jak przyniosłem świeże piwa
z radości aż piali, bardzo mnie chwalili, poklepywali.
Jesteś w porządku ''mówili'' jesteś ''cool''
i piweczka gul,gul, gul

Coś bąknąłem ... koniec forsy, muszę iść do domu...
byłem chyba zbyt ufny...'' nie widziałem łomu''
Obudziłem się w szpitalu na bielutkiej sali,
czując się że jestem wielki ? Oni zawsze bardzo mali

autor

karl

Dodano: 2012-10-29 10:01:53

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Obrazkowy Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie