Pragnienie
Nie dane było nam nacieszyć się Tą miłością.
Zmęczona czuwaniem, czekam na sen.
A gdy nadchodzi,jesteś tuż obok.
Na usłanej kwiatem łące,wśród słońca
promieni,tak bardzo stęsknieni biegniemy do
siebie.
Spójrz mi w oczy
Chcę ujrzeć w nich szczęście.
Otul ramionami.
Rozgrzej me serce.
Całuj zachłannie.
Jeszcze nie odchodź.
Przecież nie czas.
Z tak dalekiej podróży wracasz kochanie.
Czekam na Ciebie,z nadzieją
że jutro nastąpi i to przetrwamy.
Budzę się rano, o obok pustka.
Została tylko poduszka,teraz od łez
mokra.
Czuję żal taki wielki.
Nie ma Ciebie.
Nie ma Nas.
Skończył się czas.
autor
beatka88
Dodano: 2013-12-12 07:14:01
Ten wiersz przeczytano 636 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
To smutne, że odeszła miłość, łzy wylewasz do
poduszki. Pozdrawiam ciepło
Przykro... Szacuneczek 'D
wzruszyłam się ...bardzo trudno pogodzić się z
odejściem kogoś bardzo kochanego ...został nietulony
żal i wielka tęsknota...
pozdrawiam serdecznie ;-)
współczuję przytulam do serca
)
bardzo smutno pozdrawiam