Pragnienie miłości część dziesiąta

Gdy usiadła na mostku i zanurzyła stopy w
chłodnej wodzie – pojawił się on…
Opodal przy brzegu krocząca majestatycznie czapla,
na chwilę zatrzymała się,
popatrzyła na przybysza podejrzliwie
po czym zaś zaczęła wpatrywać się w wodę.

Patrzyli sobie w oczy, żadne nawet nie drgnęło.
W końcu on pierwszy wykonał ruch.
Objął ją, przytulił i zaczął gładzić po plecach.
Oplotła ramionami jego szyję
i pieściła miękkie, krótkie włosy na jego karku.

Zawahał się chwilę zanim ją pocałował,
najpierw mocno, potem wolno, namiętnie.
Zarost drapał jej policzki, oderwała usta
od jego warg i ukryła twarz w załamaniu szyi.


Nie była w stanie protestować, opierać się,
odsunąć od niego nawet na sekundę.
Nad nimi niebo ubrało się w przewiewny tiul.
Snuł się zapach skoszonych traw,
zwiędłych kwiatów w sianie, a oni…

na barwnym pachnącym kobiercu
kochali się zapamiętale.
Trzymała się jego silnych ramion,
mocno zacisnęła powieki i całkowicie,
poddała się fali cudownych przeżyć ,
które trwały jeszcze w niej długo
po jego spełnieniu.
Tessa50

Im bardziej wyszukany i delikatny
jest kwiat radości,
tym czulsza powinna być ręka,
która go zrywa.
Samuel Taylor Coleridge.

autor

Tessa50

Napisany: 2019-06-08 Dodano: 2019-06-10 20:51:42

Ten wiersz przeczytano 1117 razy

Oddanych głosów: 48

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie