Pragnienie przeszłości

Pod parasolem stoisz niewinnie
Myślami skacząc po całym świecie
Ja wciąż tkwię bezczynnie
Moknąc w burzowym lecie

Krople spływają po mych licach
Włosy oczy zasłaniają
skąd sie wzięłaś w tych okolicach
Serce i dusza konają

Bo nie mam odwagi uwierzyć
Bym sprostać Tobie mógł
by to co było odświeżyć
I szczęścia pociągnąć pług

Przeklinam oczy me złudne
Które anielskość dopisują Ci wciąż
Przez tyle lat to nie jest nudne
Choć teraz stoi przy Tobie mąż

Ciekawe co by było teraz
Gdybym potrafił o Ciebie dbać
Gdybym umiał za Ciebie umierać
I szczęście wiadrami Ci lać

Wszystko to już skończone
Nawet patrzeć na Twój majestat boli
Odwrócę sie założę zmyśloną koronę
By w smutku wrócić do swej niedoli

Kocham Cię stale i kochać będę
Mimo iż to co mieliśmy zmarnowałem
Do wspomnień gdy zechcę to wejdę
i udam że Cię przy sobie zatrzymałem

autor

Ar2r

Napisany: 2012-04-10 Dodano: 2012-05-22 15:36:31

Ten wiersz przeczytano 443 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie