Pragnienie wolności

Lata od lat orzeł biały nad pięknej ziemi obliczem,
Choć dumny to od lat smutny bo ziemi tej jest dziedzicem,
Dziedzicem jest a od dekad ziemia w kajdanach spętana,
Potrzeba jej siły swych synów, uwolnić nie umie się sama

Lasy ogląda i rzeki, jeziora w wierszach sławione,
Łąki, kobiety i kwiaty, zapachy ich wiatrem niesione,
Rodaków swych widzi dumnych, karmionych wilczycy mlekiem,
Nadzieje ma w piersi bo każdy, pół wilkiem jest, pół człowiekiem,

Lata od lat orzeł biały, lecz lot ten nie jest wysoki,
Ziemię on widzi lecz nieba coś mu przesłania widoki,
Czuje, że orzeł inny czarnymi skrzydłami swymi,
Latając nad nim bez przerwy trzyma go blisko ziemi,

Choć niebo czarnymi skrzydłami siła wielka przesłania,
Miłość do lotu wolnego jest nie do powstrzymania,
I widzi pomiędzy piórami chmury i słońca promienie,
I czuje już zapach wolności, a serce do walki się grzeje

I krzyk z piersi kieruje na lasy do synów tej ziemi
Chce by jak on nareszcie i chmury i słońce widzieli
Odwrotnie niż wilkołaki, zbudzeni słońca promieniem
Wyjdą pół ludzie pół wilki, przestaną być lasów cieniem

I zewrą się w walce śmiertelnej szpony orła i glapy,
Pół wilki pół ludzie na ziemi uwolnią z kajdan swe łapy,
I wespół ruszą do walki z orłem prawilków dzieci,
Choć krwi popłynie rzeka, nad Polską znów słońce zaświeci.

autor

nakon

Napisany: 2016-02-09 Dodano: 2016-05-06 20:02:04

Ten wiersz przeczytano 970 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie