Prawda o kobietach

wiersz z przymróżeniem oka czyli pewna próba inwokacji oceńcie sami

Matko, która rodzisz swoje dzieci, kochanko
Panno młoda, żywicielko, kumo, mężatko
Najpiękniejszy skarbie wśród skarbów, dziewczynko zła
Kwiatuszku co zamieszkujesz w męskim serduszku
Podziwiają Cię młodzi, no i starzy marząc
Chcąc byś byla blisko daliby za to wszystko
Chcą nas dotykac, pieściś ciało i wciąż im za mało
I widoków naszych i cudnego spojrzenia
Byle tylko dotknąć choćby naszego cienia
Kobieta to istota pełna swego piękna
Cudna, czarująca, powabna marzycielka
Anioł, który skrzydłami tak trzepoce
Rozgadana plotkaro, ma korespondentko
Złoty klejnocie, piękny brunatny bursztynie
Delikatność Twa zachwyca nawet brutala
Gdyby Cię nie było wszystko by sie źle skończyło
Tak jak ziemia wyglądałaby bez kwiatów
Tak rodzina bez żon gospodyń i matek
Zapamiętajcie mili abyście dla kobiet
Zawsze i wszędzie dobrzy i radośni byli
Lecz najważniejsze byście z nimi w zgodzie żyli
Bo to istoty czasem zawistne i skryte
Szybko człowieka mogą psychicznie zrujnować
No i materialnie choćby miał zbankrutować
Ostatnią złotówkę z niego wycisną
bo mają główkę nadzwyczaj piękną i bystrą.

autor

amadea

Dodano: 2004-07-23 15:23:50

Ten wiersz przeczytano 496 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie