Prawda o ostatniej wątpliwości

Lepiej jest spróbować i przegrać niż żyć w
niepewności, że mogło się udać gdyby się tylko
spróbowało, wtedy umiera się wiecznie.

anula-2 dziękuję serdecznie za obecność i powiem
szczerze, będzie mi brakowało Twojej życzliwości.
Trzymam kciuka za Twoją pomyślność - wszelką! Do
zobaczenia... ☀️

"Nie śmierć mnie niepokoi, ale umieranie."
- Michel Mointagne.
Miłej twórczości Ossa i znajdywania optymalnych
rozwiązań.

:) uśmiecham się! Dziękuję i dbaj proszę o siebie! ☀️

Może być tak a może tak,
od nas tak wiele zależy,
ponoć niebo daje nam znak,
chyba warto w nie uwierzyć.

Fajny, smutny, wręcz mroczny wiersz.
Pozdrawiam. Miłego wieczoru :)

Otóż to anno, zupełnie się z Tobą zgadzam...
pozdrawiam serdecznie!☀️

wątpilwości, niepewność wpisane są w nasze życie.

@ Sławomirze, zapewne bez wątpienia umrze każdy z nas,
aczkolwiek nie ta ocTmywistość jest powyżej
przesłaniem. Dziękuję Ci za lekturę i serdecznie
odpozdrawiam. ☀️

@ Janinio: Towarzyszenie w i patrzenie z boku na
proces umierania, czasem nielitościwie długi, jest
trudnym, aczkolwiek cennym doświadczeniem. Dziękuję i
pozdrawiam.☀️

Człowiek inteligentny i mądry zawsze ma wątpliwości.
Tylko głupiec ich nie ma. Całe życie jest zlepkiem
wątpliwości. Umrzemy bez (z)wątpienia.
Dziękuję za wizytę i komentarz u mnie.
Życzę Tobie udanej niedzieli. :)

abandonie, ależ ja cieszę się z każdej cennej sugestii
i propozycji odbiorcy — zawsze biorę je pod uwagę i
analizuję, bo właśnie ich rezonans nakłania do
autorefleksji. Bardzo dziękuję za poświęcony dla mnie
czas (naturalnie ważna jest własna intuicja, wyczucie
i trochę talentu poetyckiego, ale ona nigdy nie
zastąpi odbioru czytelnika), liczę na dalsze ciekawe
rozmowy, rady i wskazówki. Dziękuję, za erystyczny
sposób, w jaki dzielisz się swoimi wrażeniami i za
pragmatyzm, z jakim wyjaśniasz swoje stanowisko. Takie
rzeczowe komentarze nakłaniają mnie jako autorkę
zawsze do autorefleksji... Odpozdrawiam.

Wiersz czytam jako próbę postrzegania rzeczywistości z
cienia ... świetnie oddana "szamotanina" samego z
sobą...
:)
Technicznie - nieco szlifu wyjdzie na korzyść - jak
zwykle.

Osso, jak zwykle tylko sugeruję, patrząc z boku. Moja
filozofia jest prosta, jeżeli widzę dojrzałość
piszącego, rozumiem jego wolność poetyckiego wyrażania
się i wtedy moje spostrzeżenia ograniczają się do
sugestii. Przy mniej wprawnie piszących, to zapewne
będą błędy.
Cenie sobie Twoje pisanie i to niech będzie puentą :)

Nieodmiennie... i kłaniam się :)

@ abandon: Dziękuję za uwagi. Najprawdopodobniej poza
jedną nie skorzystam z nich, bo nie widzę w wypowiedzi
„jakoś tak bardziej fachowo” tendencyjnie
uzasadnienia! * „je” można odbierać jako zbędne
narracyjne dopowiedzenie, ale to nie znaczy jeszcze,
że historia jest dopowiedziana. Nie chcąc się wdawać w
dyskurs o prawdzie zawartej w tekście, powiem tylko,
że będąc pismakami, jesteśmy w jakiś szczególny sposób
ludźmi wrażliwymi i nie tylko czystą logiką odbieramy
świat. Faktycznie można by dodać odcinek przed „gdzie”
w przedostatnim wersie; dla wygody odczytu, można, ale
nie jest to zdanie warunkowo-wynikowe, więc jego brak
nie jest błędem interpunkcyjnym. Dziękuję serdecznie
za wnikliwy komentarz i pozdrawiam nieodmiennie.
@ niezgodna: oblicze umierania może być trudne do
zniesienia, ale nikt z nas nie otrzyma szkicu dla
niego. Bardzo dzięki za przyjazne słówko,
odserdecznie. Ossa ;)

...życie odwieczny ciąg umierania...w momencie kiedy
je dajemy, zaczyna umierać kolejne...radość w obawach
i smutku

...chyba jednak lepszy jest niebyt?

pozdrawiam:))