Prawda rymowania.
Tyle myśli w głowie zaplątanych
wiele uczuć otwiera twe serce
więc bierzesz w dłoń pióro i piszesz
piszesz po prostu wiersze.
Słowa spadają na kartkę
zgrabnymi wężykami
nagrody są warte
jesteś o tym przekonany.
Ale gdy przeczytasz całość
coś tam ci nie pasuje
no tak już wszystko jasne
ta zwrotka się nie rymuje
Szukasz w głowie słowa
które rym by stworzyło
znalazłeś, nowe słowo stare zastąpiło
i wtedy pisanie sens straciło.
Więc zrozumiałeś prawdę
od dawna już znaną
nie rymuj wszystkiego na siłę
bo to nie będzie wiersz lecz siano.
Używam rymów i ten wiersz powstał na podstawie własnego doświadczenia
Komentarze (3)
Piszesz tak jak jest czasami szuka sie nowego słowa i
jest bez sensu, nie tak jak
miało być. Nic na siłę, racja, ale ten który rymem
pisze nie wiem czy potrafi pisać wiersze nierymowane.
Myślę, że to bardzo trudna sztuka.
Za wiersz zostawiam plusa, odtworzył rzeczywistość.
Taka jest prawda - jednak najlepiej podobają się
rymowane i w nich widzę jak na dłoni to co piszę i to
co czytam u innych,a jeszcze z moich szkolnych lat
były różne konkursy recytatorskie na których było
widać klasę i różnicę między tymi wierszami - stoję
nadal przy rymowanych..
Treść rzeczywiście ubożeje przez szukanie ideału. W
życiu jest tak samo. Gdyby tytuł brzmiał np.
"bezduszne piękno" to wieloznaczność byłaby
przyciągająca. Niezłe wykonanie.