Prawdziwa ty

Lustro (nie)prawdę ci powie

Lustereczko, powiedz przecie,
kto jest najpiękniejszy na świecie?
Kto ma najlepszą figurę,
czar, wdzięk i bujną fryzurę?!
Kto męskie serca rozpala do białości,
Bez cienia wstydu i niewinności?!
Powiedz, kogo czas się nie ima,
w czyjej urodzie wciąż wiosna, nie zima?!
Ach, zdradź zwierciadło w złotej oprawie,
czyja uroda olśniewa świat cały prawie?!
Na czyj widok kobiety mdleją z zazdrości,
a mężczyźni tracą resztki swojej godności?!

Stare zwierciadło mgłą się zasnuło,
w zadumie szary cień zmierzchu odbiło
i rzekło:
Tak jak i moja rama się zestarzała,
tak i twoja uroda, kobieto zuchwała.
Moja tafla matowa,
tak, jak siwa twoja głowa,
więc zamiast wciąż pleść głupoty,
weź się lepiej do pożytecznej roboty!

autor

apona

Dodano: 2012-09-26 09:23:09

Ten wiersz przeczytano 656 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie