Priorytety
Przedzieram się przez gąszcz
nieszczerych przyjaciół
niepotrzebnego badziewia
tarasujących
ścieżkę życia
lecz nawet z maczetą w ręku
nie udaje mi się przebić
do prawdy
na obrzeżach mojej klęski
pasą się barany ciemnogrodu
spragnione pożywki
medialnej
i ulicznych igrzysk
bez żenady
posuwają się
w kierunku koryta
moich przeciwników
Komentarze (67)
Nie wątpliwie Anno to samo życie pisze nam scenariusz
i ten ostatni priorytet przeważnie będzie pierwszym do
wykonania, nap; jak przeżyć bez bólu kolejny dzień, w
spokoju przespać kolejną noc.
Wiersz daje do myślenia a ludzie zawsze będą mili z
wadami i wstrętni z zaletami.
Dziękuję za odwiedziny cieplutko z plusikiem
pozdrawiam.
Życiowy dobry wiersz
Pozdrawiam
... za Najką. :)
Dobry wiersz, najbardziej ujmuje mnie przedostatnia
strofa z jej:
"na obrzeżach mojej klęski ..." - fantastycznie
zobrazowane.
Pozdrawiam, Anno.
ludzie czasem unikają prawdy choć ona zawsze jest
najprostszą drogą :) pozdrawiam Anno:)
Robią miły uśmiech szepczą dobre rady
wszystko tak normalnie że uwierzyć trzeba
lecz gdy się odwrócisz oczy pełne zdrady
i życzą ci piekła na pewno nie nieba
lecz jak tu rozdzielić co prawda co kłamstwo
czy to tylko zazdrość czy pogardy chamstwo
taki trudny wybór lecz serce ci powie
czy ma szczere chęci czy walnie po głowie
Pozdrawiam serdecznie. Miłego dnia
Jest to trudne, bo ja ich odróżnić? Dopiero w
codziennym życiu wychodzi, kim kto jest. Pozdrawiam.
No przez taki gąszcz nieszczerych to trudne
przedzieranie...Pozdrawiam Aniu serdecznie.
Ciekawy wiersz, te barany mnie zatrzymały. Samo życie
anno+++
Pozdrawiam-:)
Ciekawy monolog,
życiowy.
;)
To nie sytuacje, to ludzie tworzą takie wzajemne
relacje... Dobry wiersz Aniu, pozdrawiam
Pozwolę sobie za Zosiak.
Pozdrawiam
Witaj anno,
no to ...
Mnie ulżyłaś...
Pozdrawiam serdecznie.
"lecz nawet z maczetą w ręku
nie udaje mi się przebić
do prawdy" - ale nie poddam się nigdy, krok po kroku,
do przodu = ładnie to napisałaś
i guzik zrobisz z maczetą. Wierz w siebie a nie w
ocene innych o Tobie i w gadanie na twój temat.
Pozdrawiam punkt zostawiam
Pan Bozia dał rozlicznych nam przyjaciół
Co dbają o nas i szczęście chcą nam dać,
Pan Bozia dał rozlicznych nam przyjaciół, lecz
Starczy jeden szczęścia łut - jeden mały szczęścia
łut,
By przestali wreszcie o nas dbać.