Próba

Znów klękam pod życia straszliwym naporem
Drogi nie powiodły mnie szczęśliwym torem
Składam ręce by w ciszy rozpocząć modlitwę
Nim stoczę ostatnią sam ze sobą bitwę
Czy skrócić w końcu moje tantalowe męki
Gdy dość serca bólu i duszy udręki
Ile przyjdzie mi słyszeć hiobowych wieści
Gdy te co już dotarły serce nie pomieści
Jak nigdy gorliwie wznoszę ciche zawołanie
Byś mnie wreszcie usłyszał uratował Panie
Gdy przyszło mi stanąć w złej godzinie próby
Gdy jedna decyzja dzieli mnie od zguby
Rękę wkładam do kieszeni otwieram bębenek
Zawahania znów chwila i znów rąk mych drżenie
Jeden nabój, chwila, myśl- zginę, nie zginę
Nabój zardzewiały wciąż nosi Twe imię...

autor

Crestfallen

Napisany: 2010-09-25 Dodano: 2010-09-25 12:36:46

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie