Próba apokalipsy

Tajność tragedii, chwila oniemienia,
jak na wojnie mobilizacja.
W strefie skażenia nieznany
obraz świata.

Bohaterowie nowej historii,
skazani na śmierć bez ochrony
uratowali życie ludzkości.
Sami nie przeżyli.

Odizolowani,nie zdążyli opowiedzieć.
Winniśmy im pamięć i hołd.

Zwierzęta ofiarne pozabijane,
zakopane głęboko,
jak niegdyś ludzie na wojnie.

Krajobraz niby ten sam.
Jest woda,ziemia ,kwiaty,trawa,
tylko bezużyteczne.

Walące się domy i żelazne łóżka
przypominają ślady człowieka.

Zabójcy nie widać i nie słychać
kiedy zaatakuje nie wiadomo,
zabija niewidzialnie.

Na doświadczonej ziemi
nieodczytane znaki
dyszącego śmiercią laboratorium
przykrytego sarkofagiem
mnożą dowody z żywych
czarnych skrzynek dla pokoleń,
ostrzegając przed brakiem klucza.



M.K

26.04.1986 r.

autor

m.m

Napisany: 2013-07-14 Dodano: 2013-07-14 18:12:47

Ten wiersz przeczytano 866 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie