Procesja

Idziemy dumnie przed siebie, skłóceni trzymamy sie razem,
bo chociaż przekleństwo na ustach, życie jest marnym obrazem.
I chociaż piękne widoki, a obraz ciagle sie zmienia,
idziemy w czarnej procesji pogrzebać nasze marzenia.
Na ciężka drewnianą trumnę rzucamy garściami piachu.
Na ustach drży szacunek a oczy swiecą od strachu.
Marzenia juz leżą w grobie, zdejmuję żelazną koronę.
Powraca czarna procesja...
Lecz teraz każdy w swą stronę...

autor

blondyneczka

Dodano: 2004-12-23 08:34:17

Ten wiersz przeczytano 573 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie