Z prochu powstałeś i w proch...

Poświęcam ten wiersz każdemu człowiekowi.

Na każdą sekundę życia,
dwa uderzenia serca,
bez klucza do bram Raju.

Kryję niepokój w sobie.
Siedzę w pokoju bez klamek,
bez wejścia
i wyjścia z szalonej sytuacji.

Zasypiam z otwartymi oczami,
a kiedyś mój świat mógł się nawrócić,
i uratowałabym kogoś kim byłam.

Być może zdawało mi się,że żyję... ,
a może cieniem i prochem jestem?

''Z PROCHU POWSTAŁEŚ I W PROCH SIĘ OBRÓCISZ.''

autor

Iskierk@

Napisany: 2005-02-27 Dodano: 2005-02-27 16:01:31

Ten wiersz przeczytano 661 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie