Z prochu w proch...(środa...
Słowo - było na początku,
Boskie... dane z mocą nieba,
tchnienie Boga - świat w zalążku
- dzisiaj nam pamiętać trzeba...
że powstałeś tylko z prochu
i weń się przemienisz kiedyś
- lecz nie po to - byś w popłochu
tego świata znosił biedy.
Z prochu w proch... a wieczność czeka...
Bóg nam ciągle przypomina,
że z Nim raj jest dla człowieka,
choć tak często zapomina...
Komentarze (8)
w popłochu czy nie ...wszystko marność...a my i tak
wiedząc nic nie zmieniamy.... szkoda... :-}
mysle ze czlowiek nie chce pamietac ze jest tylko
prochem....on kocha bvyc wielki...ciekawy refleksyjny
wiersz
słowa piękne, a człowiek tylko człowiekiem.
Tylko? a może aż?
Lepiej nie myśleć o tym że tylko prochem jesteśmy. I
tak ,życie wśród ludzi nam to przypomina, którzy
czasem jak proch nas traktują. Przecież z miłości się
rodzimy a nie z prochu.....nie myśl o tym że prochem
jesteś , bo to smutne .
Zapomina się o tym, a nie powinno. Bóg czeka cały
czas, nie uciekniemy przed tym.
Nasz byt jest bardzo przyziemny. Nic na to nie
poradzimy. Ale Ty o tym piękne Słowa składasz. D->>--
Spodobało mi się przypomnienie tego co nas stanowi.
....Bóg nam ciągle przypomina,...ale często
zapominamy..ze jesteśmy tylko prochem.....