progres czy degradacja

z wiatrem pędzi wśród ruin
po owoce z nasionami
do życia ciska kamienie

drogi i wody
szukają korzenie
szlachetne w cieniu
pomponów umierają

kwiatów coraz mniej
ludzie zamienili się
ze zwierzętami
a rośliny z ludzkim genem
do wyższego rzędu aspirują
jeszcze nie mówią
krzyczą

przed naczelnymi
w hierarchii
stoją dzieci
promieniują miłością
jak tęcza barwami na niebie
ale ona nie podlega interferencji

M.K

autor

m.m

Napisany: 2011-12-03 Dodano: 2012-02-20 09:54:58

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie