Promień
areira
Wraz z pierwszym promieniem
mroku przepełnionego cierpieniem
zmarli powstają by żyć
otuleni krzykiem śmierci
Wraz z ostatnim promieniem
dnia wypełnionego życiem
umieram by odrodzić się
otulony cieniem śmierci
Kroczę jej drogą
od chwili w której
spojrzałem w Twoje oczy
westchnienia żar
skryłem w otchłani spojrzenia
kroczę w jej cieniu
od świtu mych dni
pragnę by ich zmierzch
ukoił cierpienie
mej duszy
autor
cieńanioła
Dodano: 2011-04-26 09:32:21
Ten wiersz przeczytano 798 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
bardzo ciekawy i zmuszający do myślenia wiersz wolny.
taki styl pisania mi sie podoba taka mroczna poezja:D
plusik. pozdrawiam i zapraszam do siebie:P
Witaj,,idziemy wszyscy jak pielgrzymi w jednym
kierunku..pozdrawiam+++
Trochę za wcześnie o tym myślisz, choć prawdą jest to,
o czym piszesz.
...ciekawa forma wiersza..w każdym z nas jest promień
marzeń i nadziei ....