Promieniowanie
Zgubiłam szlak.
Przede mną zwykła ścieżka,
obok gołoborze pokryte śniegiem.
Ciemnieje dzień, zapadam w ciszę;
strach nakłada głębokie cienie.
Coraz wyraźniej słychać wilcze
głosy - zło podchodzi, daje znaki.
Wtedy,
po raz pierwszy zaufałam Mądrości.
Światło ożywia górski krajobraz,
nadchodzi człowiek. Milcząc,
wpatrujemy się w siebie.
Pamięć nie ma początku i końca
autor
Jutta
Dodano: 2018-10-13 10:24:24
Ten wiersz przeczytano 699 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Przepięknie z wiarą napisane, pozdrawiam :)
Bardzo, bardzo dziękuję wszystkim:)
świetny, refleksyjny przekaz...wiara czyni cuda:)
pozdrawiam
Do Twoich wierszy zawsze z przyjemnością.
Pozdrawiam :)
Warto zdać się na los i wierzyć w lepsze jutro.
Pozdrawiam
BordoBlues, jak Ty mnie wyczuwasz...
Każdy może wżyciu się zagubić, dobrze, gdy znów
odnajdzie światło i mądrość, mam wrażenie, że piszesz
o absolucie Jutko,
wiersz jak zwykle dobry, serdeczności przesyłam
Poetce:)
czyli jednak Mądrość... :-)
Tyle już powiedziałem o Twoich
wierszach, że dzisiaj tylko
jedno słowo; profesjonalnie.
Miłego wieczoru.
Dobry, metaforyczny wiersz, choć ja zmieniłabym nieco
początek drugiej strofy. Zamiast "Wtedy po raz
pierwszy zaufałam Mądrości" napisałabym "Czas po raz
pierwszy zaufać Mądrości" albo jakoś tak... ale to
tylko takie moje czytelnicze widzimisię.
Pozdrawiam :)
Cóż byłoby warte nasze życie bez wiary, która wraz z
nadzieją czasami potrafi dotrwać do lepszego jutra.
Ładny wiersz.
Pozdrawiam.
Marek
wiersz mógłby być dosłownym opisem górskiej wędrówki,
ale znając Twoją twórczość raczej bym w to nie
wierzył.
tytuł sugeruje promieniowanie Dobra, po zawierzeniu
Mądrości.
i taka metaforyczna symbolika była pewnie Twoim
zamiarem.
pozdrawiam :):)
pierwsza część mi się podoba
Bardzo ładnie to ujęłaś,
z wiarą łatwiej pokonać trudności,
pozdrawiam
Obrazowo. Najwyraźniej silna wiara peelki w
Opatrzność, wybawiła ją z kłopotu. Miłej soboty:)