Promyczek
Kochała życie
śmiejąc się rankiem
niosła koszyk kwiatów,
cichutko śpiewała
oczy szaro-bure
ku niebu zwracała,
mówili na nią
promyczek
ciepła ,dobra miła,
szczerym uśmiechem
ludzi bawiła,
dzieci biegły za nią
łapiąc za sukienkę,
nuciła piosenki,
czytała bajeczki,
tańczyła w kółeczku,
pomocna
niestrudzona
w doli i niedoli,
marzyła
leżąc sama nocą
ciesząc się
gwiazdami
autor
NiebieskaDama
Dodano: 2011-03-04 06:31:28
Ten wiersz przeczytano 872 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
witaj, radość i dobroć z wiersza promieniuje.
a Ona o wielkim sercu dobrej duszy.
serdecznie pozdrawiam
Spodobało mi się, nawet bardzo. Pozdrawiam cieplutko.
Zakończenie takie pewnie, że żyjąc spokojnie i dobrze,
zostanie wynagrodzone. Wytrwałości.
A może to była wiosna ... :)
opis samotności wewnętrznej...bo nawet w tłumie można
czuć się samotnym, tak jak tutaj
samotność wieczorami ....ładny wiersz....ale w sumie
ciepło napisane....
dobry z Ciebie człowiek Danusiu ..a wiersz pięknie
napisany ...pozdrawiam ciepło
Aż chciałoby się zakończenia:) życzę pogody ducha i
serdeczności.
Droga siaba czytając moje wiersze i jako damurka i tu
miło mi ża każdy Twój komentarz ,przedstawiam i
siebie taką byłam i nadl jestem jedynie czas i biegi
zdarzeń dużo zmieniły lecz serce wciąż to samo a
przyjaciel mnie wspira i dzieki niemu tu jestem
pozdrawiam życzę miłego dnia
I co sie z nia stalo Niebieska Damo?+++