Promyk

Blednie jej śliczna niegdyś twarz
Promyku słońca co w sobie masz ?
Jej piękne oczy turkusowe
Promyku, daj jej życie nowe
Dłonie złożone, a w nich różaniec
Promyku jej dusza zaczyna z Tobą taniec
Na oknie świece zapalone
Promyku daj jej tam ochronę
U bliskich strugi gorzkich łez
Promyku ! w ich duszach jednak coś jest
Nam została modlitwa szczera
Promyku, jej dusza nie umiera
Teraz cisza to z nią rozmowa
Promyku, ona nie była do odejścia gotowa

autor

Joanna Krzywda

Napisany: 2014-01-12 Dodano: 2014-01-12 10:51:38

Ten wiersz przeczytano 797 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie