Promyk nadziei

Samotna łza zamienia się w diament,
bo cóż ważniejsze może być od życia,
lecz ja wam mówię, że się nie poddaję,
i na tym kwita.

Wytoczę wojnę, porzucę cierpienie,
nie będę wyła ciągle do księżyca,
tylko na ramię swój uśmiech zarzucę,
będę szczęśliwa.

Bo ja mam wiarę i mnóstwo przyjaciół,
mam czterech braci, których bardzo kocham,
pogonię czarta, niech się gdzieś udławi,
problem pokonam.

Przede mną marzeń jest jeszcze tysiące,
a moje słońce świeci tylko dla mnie,
więc delikatnie swe dłonie wyciągnę,
i promyk złapię.

Ten tekst będzie tu wisiał póki nie wrócę ze szpitala, nie wiem kiedy wrócę? obiecali mi, że na początku lipca będę w domu , ale czy tak będzie

autor

Ola

Napisany: 2018-06-12 Dodano: 2018-06-12 22:21:10

Ten wiersz przeczytano 4457 razy

Oddanych głosów: 111

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie