Proroczy sen
Praca,samochód,dom i uznanie
Sztucznie nadmuchany balon próżności
Pozorność szczęścia,duszy wygnanie
Długie wieczory w objęciach samotności
Odbicie w lustrze napawa lękiem
Puste spojrzenie,zmęczona twarz
W głowie myśl dzwoni pokutnym jękiem
Zmień się człowieku jest jeszcze czas
Obce twarze dorosłych dzieci
Ile straciłem gnając do przodu
Na co mi teraz te wszystkie śmieci
Rzucam kluczami od samochodu
Skok samobójcy z ambicji drabiny
Oto historia upadku człowieka
Budzi mnie głos mojej dziewczyny
Wstawaj najdroższy życie ucieka
Wstaje powoli,otwieram oczy
Stracony czas ktoś wyzerował
Zesłał mi nocą ten sen proroczy
Bym swego życia tak nie zmarnował
autor
Jelahiah
Dodano: 2009-03-14 00:18:30
Ten wiersz przeczytano 553 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
oby wiecej takich snow - konsupcjonizm gryzie po
kostkach - Morfeusz oddal przysluge - pozdro
Wiersz z przesłaniem. Nawet autoprzesłaniem.
Pozdrawiam cieplutko.
Wiersz bardo ciekawy. Pewnie Ci Twój anioł go
przyniósł. Mój to Hahahel ;-)
Mądra przesłanie wiersza, tylko wyzerować w życiu się
nie da. Więc....