Prośba
Pogrążony nieczystością umysłu myśli
Nawrócenia drogi plan kreśli
Przyszłość zastyga kamiennym obliczem
Niesfornie rozbija stępionym mieczem
Szlifować umiejętnie ostrze sumienia
Rachunkiem czystości dusze odmienia
Sztuką piękny kwiat dawać
Rozumem serca dobrze władać
Człowieka kruszy własne cierpienie
Bliskich złym losem karmienie
Czuwać więc dziennie potrzeba
Boża wieczysta to prośba
autor
Gaudium cum pace
Dodano: 2007-12-04 07:04:42
Ten wiersz przeczytano 594 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Piekny utwór religijny z cechą wiary, modlitwy,
rozmyślania, tylko z wiarą , modlitwą i prośbą do
P.Boga winny iść w parze czyny wynikające z treści
Przykazań, a jak jest w rzeczywistości ?
" Sztuką piękny kwiat dawać
Rozumem serca dobrze władać " te slowa powinne stac
sie mottem
Głęboka ma wiara...kruszyć własne
cierpienie...bliskich złym losem karmienie. Moje
cierpienie dzisiaj...to radość bliskich. Dziękuję za
pięką modlitwę. Bardzo lubię takie wiersze
wiara góry przenosi.. tylko trzeba nieustannie wierzyć
i prośbę swą wciąż kreślić..
...Człowieka kruszy własne cierpienie...prawdę
twierdzisz....gdzie tej prawdy się szukało...ze cię
tyle czasu nie było....