Prośba
DO Mojej Ulubionej Poetki
Twoich wierszy mi brak -
oczu mojego sumienia.
Pisz, dla mnie, proszę.
Nie uciekaj.
Nie przestawaj dzielić słów
na nastroje.
Trochę sobie daj i mnie.
Starczy ich na dwoje.
Na moją melancholię dwa
i dla Ciebie parę,
na błędy tego świata.
Bądź dla mnie niebieska,
na bieli bezgrzeszna,
i wzlataj, tul strofy
Poetko Skrzydlata.
Z nadzieją, że znów napisze.
autor
Galeon35
Dodano: 2016-04-05 19:55:49
Ten wiersz przeczytano 1048 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Pięknie wyrażona prośba...
Mi też brak tych wierszy. ładnie Pan prosi:)
Pozdrawiam ciepło:)
Bardzo dobry wiersz i apel, którym poetka nie powinna
wzgardzić:)
Mnie też się podoba.Pozdrawiam.
ładnie. pozdrawiam.
To mam nadzieję, że napisze.
Zaprawdę poetycko napisane, pozdrawiam
:-))
Galeon! Wiersz żyje, "oczu mojego sumienia" - szukałam
od paru tygodni w relacjach słownych z kimś ...dzięki
:)
Bardzo mi się podoba. Życzę spełnienia prośby, bo nie
ma nic, nad spełnione nadzieje.
Ogromnie bliski mi wiersz!
Już dawno temu, zdiagnozowałam u siebie podobny
syndrom /proszący/;)
Tylko barwa się różni. Ja musiałabym napisać /Bądź dla
mnie pomarańczowa/:)
Mam nadzieję, że doczeka się Pan odzewu. Szczerze
życzę:)
Różnie mówią o nadziei,
jednak chęć działania trzyma.
W tym przypadku jasno świeci,
daj jej szansę - pisz - wygrywasz!