Prośba do nieba
Skulona w kącie wersalki
Tak siedzę długie godziny
Życia przekładam kartki
A treśc ich łzy zdobiły
Szczęście, to słowo obce
Nie znam jego znaczenia
Bo człowiek na mej drodze
Był pełen ran i ranienia
To człowiek Boża istota
Smutkiem me serce spowił
I jeszcze teraz tęsknota
By los mi szczęście złowił
Proszę Cię Boże dobry
Wyrwij me serce z mroku
Bądż dla mnie trochę szczodry
I spuśc mi z nieba obłoku
autor
sareneczka
Dodano: 2009-02-19 07:42:42
Ten wiersz przeczytano 793 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Wiersz smutny, aczkolwiek prawdziwy. bardzo
poruszający
Pięknie napisana prośba z potrzeby serca i myślę że
niebiosa niespodzianie zrzucą do serca Twojego
kochanie.
Jeszcze będziesz się unosić na obłokach. Zobaczysz.
Pozdrawiam.
Piękny wiersz,piękna modlitwa.
Szczęście, to tylko przerywnik w cierpieniu... Smutno,
ale warto na te chwile czekać.
Bardzo smutny wiersz- miłość musi być
szczęśliwa.Pozdrawiam
Kierujec swa prosbe do nieba,,,prosisz
gwiazdy,,planety ,,komety ,,o szczescie,,,musisz
najpierw uwierzyc ze
one moga spelnic kazde Twoje zyczenie,,,
wiara czyni cuda,,,i los Twoj sie niedlugo
odmieni,,,szczescie zawita do Twojego
serca,,pozdrawiam.
Autorka obłok traktuje jak coś dobrego w ogólnym
pojęciu , pragnie więc tego od Boga.Ja tak
zrozumiałem.Wiersz bardzo dojrzały.
Śliczna prosba , choć smutkiem przesiąknięta.Każdy
chyba tak kiedyś prosił.
Wiersz dla mnie jak najbardziej przejrzysty .Tak
sformułowanego zdania jak Ty przytoczyłes nie ma.
Wiersz moim zdaniem piękny.
Wiersz może się podobać, tylko nie wiadomo o co
prosisz Boga.
" Miłością posiej z obłoków."
Smutne ale zajeb....
Miłość rzadko jest szczęśliwa, wiem coś na ten
temat... Biedne Twoje serce, żal mi go :(
Piękny wiersz.
wiele smutku lecz piekny wiersz
...rozumiem Twoje smutne wiersze są piekne...