Prośba do przyjaciela

Prosiłem me serce aby nie płakało
gdym cię był odwiedzić w mogilnej pustyni
lecz cóż mu rozkazać, słowa to za mało,
nic go nie ukoi, co bym nie uczynił.

Zapalam więc świecę, pierwszą w moim życiu,
płomieniem ku niebu modlitwa popłynie,
wiem, że niepotrzebna drogi przyjacielu
bo pan cię ukochał i jesteś już przy nim.

Pocieszasz go pewnie żeby w nas nie wątpił,
tak jak to robiłeś będąc między nami,
przeganiałeś smutek by serc nie zadusił,
rozjaśniałeś twarze swymi uczynkami.

Teraz ja poproszę ciebie o przysługę,
płomyk mojej świecy może sięgnie nieba,
wstaw się tam za nami u tego na górze
by nas nie zapomniał gdy przyjdzie potrzeba.

autor

Mordimer

Dodano: 2010-10-30 15:11:42

Ten wiersz przeczytano 1283 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie