Prosba do wiatru.

Rozzuchwalil sie od rana,
rozkolysal senne drzewa,
roztanczony i frywolny
gwizdze, swiszczy i cos spiewa.

I juz widze, jak rozkosznie
rwie ostatnie jablka w sadzie
i sie wcale nie przejmuje,
ze byc moze to jest kradziez.

Jakby dosyc mu nie bylo,
rzuca wkolo kasztanami,
rozsierdzony gdzies przysiada,
chowa sie za przykopami.

Wiec nie latwo jest jesieni
z tym urwisem ruszyc w tany,
a on wciaz zadowolony,
rozchelstany, rozesmiany.

Tylko oszczedz prosze mily
mojej brzozki zloto liczne,
bo juz potem nie potrafi
szumiec mi basniowo, slicznie...

autor

Maeuslein

Dodano: 2006-10-25 00:00:23

Ten wiersz przeczytano 696 razy

Oddanych głosów: 42

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie