Prośba o uśmiech
Co z naszym światem, dokąd on bieży?
Skąd tyle smutku, rozpaczy tyle,
że już doskwiera ona młodzieży?
Gdzie się podziały radosne chwile.
Przecież nam słońce to samo świeci
i księżyc taki, jak był przed laty.
Tak samo śmiać się potrafią dzieci,
w ogrodach pachną tak samo kwiaty.
Pora więc smutek zbędny porzucić
i się wzajemnie uśmiechać częściej.
Wtedy na pewno do nas powróci
oczekiwane powszechnie szczęście.
autor
jlewan
Dodano: 2014-12-26 21:03:32
Ten wiersz przeczytano 1058 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (28)
Dorzeczny i pozytywny. Pozdrawiam.
Piękny wiersz,bardzo mi sie podoba,pozdrawia
Piękny wiersz mnie o uśmiech nie trzeba prosić ja go
ciągle mam.
Pozdrawiam serdecznie:)
no widzę że nareszcie jest ktoś co mnie wspomaga w
ciągłej walce o uśmiech:)
dziękuję pięknie
i pozdrawiam z humorkiem:)
Świat pędzi do przodu a tam czeka pustka i ogromny
smutek. Pozdrawiam
Proszę bardzo....
_uśmiech
Ciekawie napisany utwór z refleksją
Pozdrawiam serdecznie
Ładna prośba. Przypomniało mi się jak pięknie o tym
śpiewała Anna German:
"...Uśmiechaj się,
do każdej chwili uśmiechaj,
na dzień szczęśliwy nie czekaj,
bo kresu nadejdzie czas,
nim uśmiechniesz się chociaż raz..."
Miłego dnia.
Ciekawy wiersz. Pozdrawiam:)
Proszę bardzo jest i uśmiech
Bardzo madry wiersz pozdrawiam
Piękny refleksyjny wiersz.
Mądry przekaz. Pozdrawiam.
Konkret!
O jak tu u Ciebie zapachniało wiosną więc szczęśliwy
uśmiech ślę i pozdrawiam