Prośba o wolność

dla więźniów własnego życia..

pozwól mi wzlecieć
wysoko, wysoko
i nad górami, rzekami
się unosić
tak lekko, tak lekko
bo przecież jestem
Motylem
(przecież jestem Motylem..)

pozwól mi wzrastać
wysoko, wysoko
swe liście rozwijać
i płatki
rozkwitać, rozkwitać
bo przecież jestem
Kwiatem
(bo przecież jestem Kwiatem..)

pozwól mi skoczyć
wysoko, wysoko
i nieba dosięgnąć
i chmur
Wrót Raju, Wrót Raju
bo przecież jestem
Aniołem
(przeciez jestem Aniołem..)

pozwól mi zabrać
wysoko, wysoko
swój oddech i serce
zatrzymać
zwyczajnie, zwyczajnie
bo przecież jestem
tu sama
Sama...

..co w złotej klatce swe dusze trzymają

autor

Dusza Niespokojna

Dodano: 2006-10-12 21:11:10

Ten wiersz przeczytano 474 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie