prosiłem żebyś spojrzała
nie patrzysz na mnie
już od tylu lat
lamentował ludzik z porcelany
mówiąc do skały
nie słyszysz mnie
a gdy mówię ciężko oddychasz
kiedy znowu spojrzysz na mnie?
jak za tamtych lat
kiedy zostaniesz sama, skało
ukłuje Cię żal
i spojrzysz na to puste miejsce
stałem tam
prosiłem żebyś spojrzała
autor
KartaOKtórejMyślisz
Dodano: 2010-03-16 19:51:38
Ten wiersz przeczytano 532 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Samotność jest krucha zawsze i pamiętać trzeba ale
duma i inne nieraz przyczyny udaremniają kontakt Ważna
jest wola i zrozumienie,też kultura.Gdy kontakt ważny
trzeba napisać Wiersz smutny z życia,bo pamięć to
ważna sprawa dla człowieka szczególnie gdy osoba wie,
że czeka Na tak!
zatwardziała jest natura niektórych osób, wolą trwać w
swojej dumie i uporze, a nie przełamią lodów, nie
zwrócą się w kierunku innych, w siebie zapatrzone.
ładnie napisane o niewykorzystanej szansie na
przerwanie samotności i o tym, że nie jest to cecha
wrodzona, a stan możliwy do zmiany. wystarczy
rozejrzeć się wokoło... prosty a tak wymowny