?Proste?
W ciemnym pokoju
zapatrzona w ścianę
oddana milczeniu
(prawie nałogowo)
palę mosty
Opuszki palców
zwilżyłam śliną
zdusiłam płomień
To takie proste!
W ciemnym pokoju
zapatrzona w ścianę
oddana milczeniu
(prawie nałogowo)
palę mosty
Opuszki palców
zwilżyłam śliną
zdusiłam płomień
To takie proste!
Komentarze (7)
Już Ci kiedyś pisałam, że uwielbiam Twe wiersze. Są
tak ciekawie napisane, ładnym zawsze tak delikatnym
piórem i zawsze z sensem.
Brawo Gabi brawo !!!!!
ładne metafory, nie wszystko jest takie proste w życiu
tak naprawdę ale trzeba walczyć i nie poddawać się
W Twoim wierszu to takie proste... ale w życiu nie
jest. Musimy sie borykac z tym płomieniem dośc długo i
nie zawsze da się go zagasić. Wiersz jest bardzo ładny
gdyby to było takie proste... a wiersz świetny:)
a ja myślę że to przewrotnie nadany tytuł ...
piękny wiersz
podobne myśli dziś miałyśmy :)...zduszenie
płomienia...a czy to proste? chyba nie...bo smuga dymu
nadal ulatuje
W Twym wierszu dramaturgia chwili przenika do
czytelnika, świetne metafory oddają ten klimat.