Prostratio

Co rozumem, pilnością i cnota stanęło
Gdy było tak dobrze..
Nagle pękło, Jak domek z kart runęło
Pojawił się problem

Uległem, Poległem, nie wiem jak to nazwać
Czuje ból, na nic tyle pracy
Choć byłem gotów, gotów do starcia
Jak mogłem?! Tak głupim czynem tak wiele stracić

Byłem silny, pewny wygranej
Dumny z siebie, wznosiłem się nad obłokami
Chwila nieuwagi zburzyła harmonię, zasiała zamęt
Nie chciałem zranić, słowo przepraszam teraz będzie na nic

Znów zadałem ranę
Znów czuję się winny
Spraw, aby to się już nie powtórzyło Panie
Dorosły? A jednak dziecinny! Nie! ja pragnę być inny!

Tyle wytrzymałem, teraz w deszczu moknę
Jestem zły na siebie, w głębi duszy tonę
Wiedziałem, Byłem pewien, że nie zmoknę
Chce na nowo rozpocząć bitwę! To jeszcze nie koniec!

Przegrałem jedną bitwę
Spojrzałem na policzki, łzy spłynęły na nie
Teraz wiem przegrałem! Znów uległem, lecz nie zniknę
Czas odbudować z gruzów cos, co sam zburzyłem
A zburzyłem... Zaufanie!!!

autor

El Melone

Dodano: 2005-01-08 23:02:10

Ten wiersz przeczytano 799 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Praca

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie