Prostytutka

Szłam ulicą zamyślona,jak to zwykle robi żona.
Co na obiad ugotuje,i o której poprasuje?
Jak mężowi w nowej pracy,i czy pies się nie skupaczył?
Co mi syn przyniesie ze szkoły,no i wszystkie te pierdoły.

Weszłam sobie do drogerii,uspokoić swoje nerwy,
może coś na pocieszenie,może coś w sobie zmienie?
Kupie sobie jakiś drobiazg,potem ugotuje obiad.

A przedemną w tej drogerii stała sobie pewna lady,
Ciuchy miała jak z żurnala,wdziecznie nóżką se machała.
Kupowała kosmetyki nie te polskie lecz z ameryki.
i francuskie specyfiki.

Stałam za nią przykurzona,mocno też już przemęczona,
z wyżutami czy jak kupie coś taniego to mi starczy do pierwszego.
Sprzedawczyni w głos sie śmiała gdy z nią wdzięcznie rozmawiała,
potem łypła na mnie okiem, wycharczała - pani potem.

Piękna lady mnie zmieżyła, bardzo szybko oceniła,
i o cudzie nad narody odezwała się w te słowy.
Ciężka praca nie wzbogadza,prostytucja się opłaca!
Mnie zatkało daję slowo, mocno i też dubeltowo.

Wyszłam sobie z tej drogerii,razem ze mną wyszły nerwy,
popatrzyłam na ulice,oceniłam swoje życie,
potem w koło rozejrzałam, i już wszystko wnet wiedziałam.

autor

Sara SZost

Napisany: 2003-06-17 Dodano: 2007-04-23 12:04:58

Ten wiersz przeczytano 503 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie