Proszę...

Nadzieja gaśnie, umierają pragnienia,
Głos serca kłóci się z głosem sumienia,
Gdzie szukać pocieszenia, w którym kącie się skryć,
Ja, ten który nie ma nic do stracenia, nie wie jak żyć,

Proszę, złap mnie za rękę,powiedź drogą szczęścia,
Tam gdzie nie ma trwogi, ja szukam takiego miejsca,
Gdzie nie dopadnie mnie smutek ni złość żadna,
Tam gdzie powróci nadzieja która we mnie wygasła,

Proszę, bądź mym ratunkiem, bólu serca ukojeniem,
Nie chcę już trwać w smutku zmieszanym z cierpieniem,
Nie chcę już czekać i pisać próżnych wersów,
O miłości, radości, uczuciu i szczęściu,

Proszę nie bądź kolejną raną, igłą w moje serce,
To boli, już nie chcę, już i tak bardzo cierpię,
Pomóż mi, daj rękę, wyciągnij mnie z tej dziury,
Bądź ciepłym wiatrem który rozgoni ciemne chmury...

autor

regonos

Dodano: 2012-12-24 04:56:05

Ten wiersz przeczytano 917 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie