proszę, nie mów
wszystko skończone już miedzy nami
wiem, że nie ujrzę cię więcej, Miły
nie zaznam ciepła twych rąk nocami
i ust; pamietasz jak się lubiły?
wszystko co piękne dobiegło końca
zostałam sama z marzeń walizką;
gdzie teraz znajdę promienie słońca
przede mną szara jawi się przyszłość
nie chcę, nie umiem już żyć bez ciebie
wszystko co miało sens - uleciało
dnie gonią noce, zimne, bezsenne;
tak bardzo tęsknię - kocham tak bardzo
więc proszę, nie mów mi: to już koniec
zostaw choć płonną, cichą nadzieję
że znów mi przyjdzie do ciebie pobiec
że w twych ramionach znów się ogrzeję
Komentarze (34)
Piękny, po prostu piękny!
Pozdrawiam :)
Piękno tego wiersza chyba nigdy nie przeminie :)
Pozdrawiam serdecznie +++
Dobry wiersz.Ma zawirowania,nie trzymasz rytmu, ale to
są emocje.Ciekawe jak teraz piszesz. Pozdrawiam.
Nadzieją można żyć. Ale czy długo?
Pozdrawiam :)