Proza

Wiesz Bracie?
Lubię czasami się zamknąć we własnym świecie, z dala od hałasu i trosk. Odejść na chwilę od obowiązków. Na wsi jest pięknie, tam jest mój klimat. Rano jem kromkę chleba z miodem, popijam zimnym mlekiem. Czytam książke siedząc oparta o drzewo. Bujam się na hamaku obserwując lecące gdzieś gołębie. Pewnie też uciekają od toksycznej cywilizacji.
Oprócz leżenia na trawie i obserwowania śnieżnych obłoków płynących po niebie kocham rozmowy z Tobą.
Te debaty o wszystkim a zarazem o niczym, wszelkiego rodzaju interakcje międzyludzkie są bardzo cenne. Szkoda jednak, że tylko dla nielicznych. Tak zwanych ,,Dzieci Indygo,,
Oddaleni od siebie fizycznie, a jednak duchowo bliżej niż liście Brzozy zebrane w jeden drewniany koszyk.
Mój świat to synonim utopii. Tacy jak ja nie mają łatwo. Przykuci do ziemi przez normy i tradycje. Ktoś to ujął ,,nudne paragrafy,, może nie tyle nudne jak nieodpowiednie.
Nic nie jest nudne. Wystarczy inaczej spojrzeć, a wszystko nabiera sensu.
Niekiedy współczucie jest nie na miejscu... współczucie dla osoby nieświadomej jest zbędne, ona jest szczęśliwa w swojej zagrodzie. Podobnie jest napisane w BhagavadGicie ,,współczucie dla ubrań tonącego człowieka jest nie na miejscu,,. Materialne obiekty stają się bezużyteczne jeśli nie ma w nich życia.
Wiesz ?
Powoli wyczuwam swoją Dharmę, czuję energię płynącą z przyszłości. Na wiele pytań znalazłam odpowiedź. Wiele kwestii wymaga rozświetlenia. Jednak nie teraz, zostawię to na później. Pomilczę w moim świecie indywidualnym niebie.
Zbliża się zachód słońca. Piękne oblicze Boskiego dzieła.

Klaudia Gasztold

autor

cicha myszka

Napisany: 2019-07-22 Dodano: 2019-07-22 12:15:47

Ten wiersz przeczytano 1573 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie