Proza-ONA

Zastanawiam się czemu tak jest a nie inaczej. Przeszłość odchodzi pozostawiając pytania bez odpowiedzi. Niewiadomo czemu przypominając o sobie. Po czasie każdy jest mądry, a nawet mądrzejszy.
Nasze spotkanie się nie odbyło, nawet wspólne zrozumienie.
Zbliżyłyśmy się do siebie płynąc rzeką, niestety fale postanowiły nie łączyć światów. Być może były i są zbyt sobie podobne. Nie wiem.
Często spacerując w taką pogodę jak dzisiaj, ciemno za dnia, drzewa pozbawione liści, głucha cisza w tle, myślę o niej. Myślę Wracając do wspólnych debat. Obie mamy trudne charaktery,podobne zainteresowania, mianowicie obie obcujemy z poezją. Zagłębiamy się w tematy wyższej swefy, tematy niematerialne, bardziej subtelne, metafizyczne, obie jesteśmy zranione przez los, coś nas trapi, tak bardzo że nie potrafiłyśmy się wtedy zrozumieć.
Kiedyś, bardzo dawno temu, podczas gdy leżałam pod narkozą, pewien lekarz się pomylił. Pomyłka kosztowała moje zdrowie, późniejsze utrudnienia życiowe i fobie.
Pomyłką w znacznym stopniu była lekarka, jej brak doświadczenia życiowego i zawodowego.
Dobrze że prawo karmy nie jest pomyłką. Od tamtego czasu jestem taka, nie jaką by chcieli mieć moi rówieśnicy, moja rodzina, społeczeństwo.
Zgorzkniałość, powaga, nadmierna powaga jest usprawiedliwiona. Żal i brak zaufania mają swoją podstawę. Gdybyśmy tamtego dnia pomyślały inaczej, delikatniej, być może jaśniejszy byłby dzień.
Czytam jej wiersze, widzę moją obecność w jej strofach. Chciałabym żeby była szczęśliwa, jako kobieta, jako poetka, jako moja przyjaciółka, ma prawo czuć żal, do mnie do innych... Taka jest moja karma, sprawiedliwa, niema. Mam nadzieję że sprawczyni pomyłki także się z nią zmierzy. Moja wada jest niewidoczna gdy idę przez tłoczną starówkę w słoneczny dzień lub gdy pada deszcz. Ją widać dopiero na basenie. Ktoś nie może biegać, ktoś nie może iść po schodach, ktoś nie może iść na basen. Każdemu z nich bardzo współczuję.. Pomyłką medyczną jest lekarz, nie mający odpowiednich kompetencji i szarych komórek. Czasami jesteśmy tak bardzo skrzywdzeni, że odpychamy innych. To jest usprawiedliwione. Nasza debata on-line nie była przypadkowa, ona czegoś nas nauczyła. Chciałabym żeby była szczęśliwa tak poprostu szczęśliwa, aby znalazła uśmiech na swojej twarzy, spokojnie autobus będzie następny, w wannie też kąpiel się uda. Będzie kiedyś dobrze, na tyle dobrze aby być szczęśliwym, cieszyć się dniem. Wstac szybciej niż zawsze, otworzyć okno, zaczerpnąć energię z gwiazd, a może nawet dać komuś szansę... na przyjaźń, ma miłość, na naszą obecność

Klaudia Gasztold

autor

cicha myszka

Napisany: 2019-11-21 Dodano: 2019-11-21 15:20:17

Ten wiersz przeczytano 1717 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie