Proza życia

Takie różne życiowe rozmyślania są bardzo przydatne.

Pięknie wierszem o prozie...

Bardzo wymowna tęsknota za tym co było...pięknie
napisane...
pozdrawiam cieplutko

Takie jest życie, strach, ból.
Głowa do góry...
"Piękne są tylko chwile".
;)

Czytając wiersz widzę w nim niespełnienie przynoszące
smutek.
Niestety, jest on częstym towarzyszem naszego życia i
czasami trudno jest się go pozbyć.
Ech to życie:(
Pozdrawiam
Marek

czasem proza zycia zabija, trzeba się wypłakać to tez
pomaga...
pozdrawiam

obawa i strach towarzyszą nam przez całe życie, boimy
się tego czego nie znamy co jest rzeczą naturalną
natomiast poezja nie zawsze ma realne przeniesienie na
prozę życia, której scenariusz każdego człowieka jest
zapisany w gwiazdach
podoba mi się wiersz Mgiełko,
serdecznie pozdrawiam :))

Ładna miniatura... Lęk niestety często zmienia nam
wszystko w szarą rzeczywistość

Ech! Zycie...

...lęk
niechciany towarzysz
pisze prozę życia...

zabieram dla siebie:))

bywają takie momenty...
wbrew losowi spływająca łza potrafi spłukać z duszy
spory kawałek "prozy życia"....

Serdecznie pozdrawiam :)

Tak oto z prozy życia powstają wiersze.
A lęk pojawia się często, szczególnie przed nieznanym.
Trzeba go oswajać...
Pozdrawiam :)

Smutny, ale dobry kawałek poezji;)Pozdrawiam Elu.

"lęk
niechciany towarzysz"
To prawda, lęk może dokuczyć aż za bardzo. Pozdrawiam.

to długa droga... do zrozumienia, że nie trzeba i nie
ma sensu się bać. Strach nas zatrzymuje i wiąże,
strach... jak ja go dobrze znam. Dobrze piszesz.