Proza życia

za jastrzem i Wiktorem, serdeczności Elu :)

Trudno pozbyć się leku który w nas tkwi.Lęk przed
grzmotami
przed ciszą okrutną
wieczorami jak ja to znam .

Biblia! - potwierdzam. Lektura jej - moze sprawiać
niezwykle- wspaniale skutki. wystarczy odrobina
zaufania. Pytanie w związku z lękiem: zaufanie? - czy
zadufanie? - co daje szansę i przeslankę skutecznego
bytu? Czasmi proza życia - to nie jest życie. ufne
probowanie uwierzenia w niemożliwe moze dawać
zupełniee nowa perspektywę i to, couważamy za
najgorsze przestaje być straszne a czasami -
zwyczajnie zaczyna nas omijać. czasai zrealizowanie
się tego , co uważamy za najgorsze - staje się
wyzwoleniem:przestajemy się bac - i okazuje się, ze
dalej zyjemy i to znacznie lepiej niż przed "czarną
realizacją". Niewiele jest okrocieństw naprawdę
gorszych niż prawdziwy długotrwaly i dogłębnie
przeżywany lęk przed nimi.

Na pozbycie się lęku najlepsza jest lektura Biblii.

Skąd ja to znam?
Podglądasz czy telepatia?

Pięknie...

Takie dni potrafią trochę namieszać... Smutno, ale
bardzo ładnie napisane. Pozdrawiam serdecznie:)

dzięki Bogu ...moje życie super płynie ...oby tak do
grobowej deski ...

"lęk
niechciany towarzysz
pisze prozę życia"

nie jest łatwo pozbyć się lęków,
lecz warto próbować, by dopomóc szczęściu... :)

Ech, samo życie.

Oboje piszecie, Ty piórem, On słowem,
na jedno i drugie trzeba mieć głowę.

Elu miłego wieczoru, ładnie minimum słów, maksimum
treści.

Nie ciekawy ten towarzysz - bardzo ładny wiersz:-)
pozdrawiam

Wierszyk ze słonym posmakiem.
Ślicznie, choć tak smutno.

Strach często obezwładnia naszą wolę i stajemy się
bezwolni... Świetny wiersz, pozdrawiam serdecznie

Niech te łzy żalu zmienią się w łzy szczęścia, czego
Ci życzę :)

Serdecznie pozdrawiam :)