Próżnia
Zagubiony we własnych
myślach poszukuję świata
swoich pragnień.
Bez sensu spoglądam
we wszystko co minęło.
Ochoty brak na cokolwiek,
by przywrócić miniony czas.
W Próżni własnych doswiadczeń
biegnę,by mi się coś chciało,
zrobić ze światem,który się
wciąż zmienia
Nie!- dość powiem sobie już dziś.
Czas zabrać się do roboty,
by szybko starości wczesnej nie
zaznać...
autor
Piotrek40
Dodano: 2007-10-21 10:31:28
Ten wiersz przeczytano 479 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
W póżni własnych doświadczeń?Przecież jesteśmy
mądrzejsi właśnie po nich a tak w ogóle
to...najpiękniejsze jest to,czego jeszcze nie znamy-co
dopiero ma się zdarzyć;)
bardzo mądre przebudzenie, czas aby cos w życiu
zmienic aby starość nie dopadła zbyt wcześnie.
Co było to było, trzeba patrzeć do przodu i iść dalej.
Nie ma sensu roztrząsanie przeszłości, bo "jutro jest
pierwszym dniem z tych, które zostały Ci jeszcze do
przeżycia" (indiańskie)
Często nie mamy ochoty wracać wspomnieniami do tego co
minęło ... chcielibyśmy zapomniec o tym co było złe,
co smutne , co przykre ... niestety tak sie nie da i
trzeba żyć dalej ...
Kążdy ma wzloty potem pada ale od tego jest
przyjaciel ze podaje dłoń .Uśmiechnij się do gwiazd
one oświetlą Ci drogę. Wiersz Twój wart przemyślenia
troche smutny to znowu widać ta iskierke w tunelu.
Każdy jest kowalem własnego losu, trzeba walczyć o
swoje!
Prze pięknie skomponowane słowa...
"W próżni własnych doświadczeń biegnę, by mi się coś
chciało.." zagubione myśli i czas by znaleźć w
sobie pobudkę do działania... mądry i życiowy
wiersz...
Zagubiony we własnych myslach ale nie tak do
końca.Wiesz ,że jeszcze na wszystko masz czas a nie
czekac na starosc a ona i tak przyjdzie .Fajny wiersz.
To straszna uczucie zagubić sie w sobie... Muszę
przyznać, że jest to piękny wiersz... Plus dla Ciebie.
Poślę Ci uśmiech co w słońcu zadrżał, bo już prze nami
mokry listopad, wiec ciesz się dzisiaj , tym ,co jest
piękne, by to już w jutro będzie zaklęte. Uczep mych
dłoni, to zatańczymy, by już szarości za nami
były…(to mój 4 głos, a 5 komentarzy..,ktoś
oszukuje)
Świat się zmienia, człowiek się zmienia, czasem na
dobre czasem na złe. Lecz wielka jest moc w sensie
istnienia, choć jest najgorzej istnieć się chce. I
chociaż czasem twarz w dłoniach skryjesz, ciesz się że
jest świat że na nim żyjesz.
jasne przesłanie przedstawione w Twoim wierszu
Piotrku...skłania do przemyśleń...nie Ty jeden gubisz
się we własnych myślach...naprawdę ładny wiersz...
"Żebyśmy troszczyli się o każdą chwile, nie żal by
było utraconego życia "ciekawy wiersz, godny
przemyślenia
Sam widzisz bezsens rozgrzebywania przeszlosci, kora
juz minela. I slusznie, ze chcesz cos zrobic z zyciem,
wygrzebac sie z tunelu ogarniajacych mysli... ku
swiatlu. "Czas zabrac sie do roboty' - wiersz ponagla
i slusznie.arosc nie z wiekiem przychodzi, tylko ze
stanem duszy.