Próżno

Dla powstańców Warszawskich z 1944 roku i ich wiary . Niech spoczywają w pokoju ...

W śnieżnym puchu zakopane wielkie ideały
O które walczyliście ,na zawsze - pogrzebane
Wydarte serce , krwią mych braci splamione
Myśli , które godzinami w bezczynie trwały

Jak wielki Faust szukamy prawdy w chaosie
Po co sztandary ,które prawde chowają
Już rzadne adegium tego nie wyjaśni ...
cierpiące dusze , na palącym się stosie

Chwała wam , ludzie czynu ... Kolumbowie
Za odwage , wieroność i nieskalane ideały
Które w agoni , nigdy zwątpienu się nie poddały ...
cierpiąca dusza , na palącym się stosie

Wywalczyliście wolność ,znów wykuwamy kajdany
Blizny , które są naszym własnym dziełem
Chwyciliśmy za broń , już za głębokie rany
Staliśmy się widmem waszych cudownych marzeń ...

autor

Droma

Napisany: 2003-12-28 Dodano: 2004-12-10 23:13:19

Ten wiersz przeczytano 701 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie