Pryzmat
jeszcze mnie kiedyś zaboli
tyle życia
milczenie nie kończy się
rośnie góra bezradności
jeszcze kiedyś zaboli
tyle śmierci
krzyk nie kończy się
rośnie góra kości
świat zbawi
ktoś co do Boga modli się przez komórkę
powiedz że przez szkło najczystsze
tyle życia zobaczę
przepraszam
boli wiekuistość
nikomu
autor
kamień
Dodano: 2018-02-17 07:46:15
Ten wiersz przeczytano 658 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Fajny a w życiu różnie bywa:)pozdrawiam cieplutko:)
Często więzi się czas przez pryzmat, pozdrawiam
serdecznie;)
Samo życie :) Pozdrawiam serdecznie +++
Ból smutek, ale i radość - takie jest życie
Życie bywa rożne. Czasami niestety przynosi nam
również i ból.
Życiowy wiersz.
Pozdrawiam:)