Przebaczenie
Przebacz proszę,
za grzech odrzucenia miłości,
z rozsądku muszę zapomnieć,
oduczyć się,
żyć, jakby jej nie było.
Tyle sprzeczności
kłębi się w duszy.
Czy potrafię, czy umiem się zmusić
rozpływając się w innym niebie
nie czekać na ciebie.
Czy wybaczę sobie,
że marnotrawię największy dar
ludzkiego kochania,
który dałeś (inni też chcieli),
a ja ? - Ja głupio zmądrzałam.
wierszyk z lamusa
autor
Biala dama
Dodano: 2009-05-24 09:16:22
Ten wiersz przeczytano 416 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Ładny- cóż...takie jest życie.
Może lepiej bez a dobrze, niż z ale byle jak... to
nasze wybory codzienne.... Bardzo trudno jest łatwo
żyć a jeszcze pięknie...:)
Kazdy musi przezyc zycie po swojemu, dokonujac czasem
bardzo trudnych wyborow
Elu, znając twej urody czar prawdziwy - wierzę,że
adoratorów były tysiące - jednego nie spławiłaś (w
jeziorach) to jasne jak słońce!
genialne! bardzo się utożsamiam z Twym wierszem...
pozdrawiam
głupio mądrzeję, czy głupieję mądrze - oto jest
pytanie tak logiczne jak miłość (zdaje się że w
poprzednim wierszu pisałaś biała damo o coś o tym... -
czyli mamy kontynuację) - babia2 słusznie zauważyła,
że dylematy stare jak świat i zawsze aktualne.
Czasami mądrze to wcale nie znaczy lepiej.
Bardzo fajny wiersz - pozdrawiam
z lamusa ale na czasie i chyba zawsze kiedyś komuś
będzie treść bliska i aktualna. pozdrówka. do
widzenia.