Przebłyski
… słyszę wiatr…
… nie… ― nie słyszę wiatru… ― tylko twój
daleki szept ― piękna dziewczyno…
Wołasz
mnie
― od tylu lat…
…
Ujmując
moją
― dłoń…
… prowadzisz w milczeniu tam ― gdzie
skończył się twój czas…
… do miejsca ―
opuszczenia
― i rozkładu… ―
… tajemniczej ziemi…
…
Nagły
… b ł y s k!
…
… stoję teraz
samotnie ―
w wysokiej
― szumiącej trawie…
W lipcowy
dzień…
… na stepie… ―
… przy pokrytej pajęczyną pęknięć ― ścianie
― zrujnowanego domu…
…
… promienie słońca ―
przecinają ciemne
― kobaltowe niebo…
…
… słyszę wiatr…
… nie… ― nie słyszę wiatru… ― tylko twój
coraz bliższy szept ― piękna dziewczyno…
Czekasz
na mnie
― od tylu lat…
…
Znowu
… b ł y s k!
…
Efekt stroboskopu ―
wywołuje u mnie
― gwałtowny atak epilepsji…
… jakby doszło ―
do krótkiego
spięcia ―
w krętych
korytarzach
― mojego mózgu…
…
Gdzie ja jestem?
… chyba straciłem przytomność…
…
… stoję ―
przy
samej
― ścianie…
… dotykam ją… ―
…
… jest ― taka zimna…
…
B ł y s k!
…
… dotykam ściany rozdygotanymi palcami…
Tym razem ―
parzy
― pulsuje i oddycha…
…
… poszerzają się rozgałęzienia pęknięć…
Zwężają…
…
… tak bardzo ―
oślepia
mnie
― słońce… ―
… migocze…
*
Leżę na podłodze ―
opuszczonego
― zdewastowanego pokoju…
…
Szeroko otwarte okno …
Na resztkach tapet
― świetlista smuga…
… wirujące drobinki kurzu…
…
Zbudziłem
się?
… zasnąłem?
…
Ktoś szepcze mi do ucha... ―
… czy to ty ― piękna dziewczyno?
…
… b ł y s k!
…
Widzę ciebie w oknie samotnego domu
― skąpaną w pomarańczowych smugach
zachodzącego słońca…
…
… jest taka wielka cisza… ―
…
Rozwiewają się ―
twoje długie
― jasne włosy…
…
Przeskakują obrazy ―
jak na starej
― celuloidowej taśmie
…
Zbliżasz
się…
… oddalasz…
…
… jesteś na wyciągnięcie ręki…
(Włodzimierz Zastawniak, 2017-11-01)
https://www.youtube.com/watch?v=xtiyVuLsBF0
Arsis
Komentarze (7)
Seen i jego obrazy, jak slajdy przesuwaja sie, a moze
znalazles sie w innym wymiarze i jest tam podobnie jak
na Ziemi, a zycie toczy sie dalej, energia wibruje i
przyjmuje rozne formy, nawet slyszysz szept, pieknej
dziewczyny, mowi sie, ze za pomoca mysli, mozna
stworzyc, prawie wszystko.
Podoba sie wiersz, bardzo.
Pozdrawiam, Arsis.:)
seria wizji powstałych być może nawet w krótkim czasie
a związanych tęsknotą do dziewczyny wyśnionej
Ciekawa retrospekcja, marzenie o niedościgłym.
Tekst dość długi, ale błyskotliwy...
Pozdrawiam
Nidzwykle naprawdę świetne:)
wizje, retrospekcje, iluzje... i pragnienie
niemożliwego...
Stan jak psychotropach
ale to i bez nich możliwe. Niezbadane
są wyroki boskie, a człowiek jest za maluczki i do
końca nie jest w stanie zdać sobie sprawę co wokół
niego się dzieje.
Niesamowity, bardzo plastyczny ten sen, choć może
budzić niepokój
i ta dziewczyna, czy to duch, ktoś o kim zapomnieć
peel nie może?...
Pewnie tak, taka trochę mroczna odmiana Świtezianki,
też z takim z epoki Romantyzmu, pełnym tajemnic
klimatem, mimo, że długawy tekst, to przeczytałam z
przyjemnością.
Pozdrawiam:)