Przebudzenie

Dla M. i innych budzących się...

na sznurku konwenansów
drepczesz w kółko
grzebiąc w szarej codzienności
łakomym okiem wypatrując niepowszednich ziaren

skrzydła ci podcięto przeciętnością
odebrano znamię wielkości
skazano na małość...

Patrz!
To wszystko to przeszłość!
Zmieniasz się

Słyszysz wołanie
Podnosisz głowę
I ze zdumieniem odkrywasz nieskończoność horyzontu
Zrywasz więzy
By z zachwytem spaść w niezmierzoną przestrzeń
Twój prawdziwy dom...

Wzbijaj się! Szybuj! Leć!
Odkryj kim naprawdę jesteś
Odkryj piękno
Nie wracaj

Ad maiorem natus es...

autor

lookkas

Napisany: 2005-03-11 Dodano: 2005-03-11 23:35:08

Ten wiersz przeczytano 593 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Bez rymów Klimat Radosny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie