Przebudzenie !

Przebudzenie !

Obudził się , przetarł oczy ,
i swymi zmarzniętymi płatkami
odgarnął białą pierzynkę
wychylając swą ,
jasnofioletową główkę .
Spojrzał w lewo w prawo
i stwierdził ;
jeszcze zima trzyma
choć w wielu miejscach ,
śnieg już taje .
Spojrzał nieco w górę
otwierając nieznacznie swój kielich ,
słonko dość wysoko
i nieźle już grzeje !

Jest tu ktoś zawołał ?
Po chwili
odezwał się zaspany głos .
Kto tam spać nie daje
i wydziera się po polanie !
To ja , mały krokusik ,
już czas się obudzić ,
wiosna nadchodzi ,
i trzeba ją powitać !

Wygramolił się stary krokus
spod śniegu ,
spojrzał przed siebie
i rzekł ;
obudź się moja małżonko ,
ten mały ma rację !
To wczesna wiosna ,
i niebawem tu będzie ,
trzeba by ją powitać
na tych naszych polanach !

Nadął się i zawołał !
Ogłaszam alarm
dla całej podgórskiej polany ,
wiosna nadchodzi ,
trzeba nam „wartko” ścielić ,
nasz wiosenny kobierzec !


Józef Komar

autor

Qvo Vadis

Dodano: 2009-06-17 20:33:48

Ten wiersz przeczytano 595 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie